Hoe mijn reis door het doolhof begonnen is

Toen ik in 2011 ziek werd en het snel slechter met me ging had ik nooit verwacht dat ik aan dit avontuur zou beginnen. De artsen vertelden mij dat ik nooit meer aan het werk zou gaan en ook het UWV was het daar helemaal mee eens. Ik kreeg een IVA uitkering en ik moest me er maar bij neerleggen.

Maar de omstandigheden veranderden. Tegen alle verwachtingen in werd ik stabiel en ging het steeds beter met me. Ik wilde weer iets doen, thuis zitten is niets voor mij. Ik begon met vrijwilligerswerk, hartstikke leuk, maar nog een jaar verder was ik wel toe aan iets nieuws. Ik wilde weer een betaalde baan. Toen ontdekte ik het doolhof van wet en regelgeving. Solliciteren ging wel, maar uiteindelijk krijg ik keer op keer te horen dat werkgevers het risico niet aan durfden. 

Uiteindelijk in augustus 2015 had ik het opgegeven, ik moest me er maar bij neerleggen. Toen kwam Randstad participatie op mijn pad. Ik werd gebeld voor een leuke functie bij Telfort, of ik wilde solliciteren. Ik was dolenthousiast, maar ook onzeker...Het was wel ver reizen, leren en werken, zou ik dat wel aankunnen, zou mijn ziekte niet te veel in de weg zitten? 

Maar na een goed gesprek en een nachtje slapen klom ik in de pen en solliciteerde ik vol enthousiasme. Als ik het niet zou proberen, zou ik me tenslotte altijd blijven afvragen of ik het wel gekund had. 

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder. Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze. Het was een jaar van algemene ontwikkeling, zelfvertrouwen opbouwen, leren dromen, doorzetten en werken. Ik heb mijn mbo3 diploma gehaald en nu een superleuke baan bij Ziggo en ik ben niet aangenomen ondanks mijn beperking. Maar ik ben aangenomen vanwege mijn talent!

In mijn blog wil ik jullie op de hoogte van mijn avonturen in dit doolhof, van de regelingen die er zijn en hoe je met een beetje creatief nadenken elke beperking om kan zetten als kracht voor zowel werkgever als werknemer. 

Veel leesplezier!